To właśnie ta chęć zmieniania świata sprawiła, że w końcu zaangażowałam się w politykę. Nauczyłam się, że czasem nie wystarczy praca u podstaw – potrzebna jest zmiana systemowa. Chcę być częścią tej zmiany.

Kandyduję w tych wyborach, bo uważam, że w Sejmie potrzeba więcej osób takich jak ja – młodych kobiet, które na własnej skórze odczuwają codzienne problemy naszego pokolenia: dramatycznie rosnące ceny mieszkań, brak stabilnego zatrudnienia, prywatyzację usług publicznych przez przerzucanie kosztów na jednostki, odebranie podstawowych praw reprodukcyjnych i pogardę partii rządzącej.

Kandyduję, bo chcę, by w polityce było więcej kobiet. Bo gdy kobiet jest w polityce więcej, to również – i to zostało udowodnione! – więcej uwagi poświęca się tematom mi bliskim: polityce społecznej, edukacji, ochronie zdrowia, równości.

Kandyduję, bo uważam, że wspólnie musimy stanąć murem przeciwko brunatnej fali, która w ostatnich miesiącach rośnie w siłę. Nie chcę żyć w kraju, gdzie trzecią siłą w polskim parlamencie jest partia skrajnie prawicowa, nienawidząca kobiet, antyeuropejska i prorosyjska. Chcę Polski solidarnej, europejskiej, równościowej, demokratycznej i świeckiej. Wierzę, że w takim kraju wszystkim nam będzie żyło się lepiej. Głos na Lewicę, w tym głos na mnie, to najlepsza gwarancja tego, że gardzący kobietami panowie z Konfederacji nie znajdą się u władzy, a przyszły rząd faktycznie dotrzyma słowa i wprowadzi progresywne postulaty – legalną aborcję, związki partnerskie czy krótszy dzień pracy.

15 października wszystkie i wszyscy podejmiemy decyzję o tym, jakiej Polski chcemy. Jeśli marzysz o takiej Polsce jak ta, którą opisałam – oddaj na mnie głos!